บทที่ 91

ขณะที่น้ำเสียงของแคโรไลน์ดังขึ้นและแผ่วลงสลับกันไป เสียงพึมพำในหมู่ผู้ฟังก็ค่อยๆ เงียบลง ทุกคนตั้งใจฟังการนำเสนอของเธออย่างใจจดใจจ่อ

เมื่อเธอพูดจบ ห้องประชุมที่เงียบกริบก็พลันเต็มไปด้วยเสียงปรบมือดังกึกก้อง สายตาที่จับจ้องมายังแคโรไลน์นั้นมีแต่ความชื่นชม

"เธอเป็นแค่นักศึกษาจริงๆ เหรอ? มุมมองของเธอ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ